Ηλίας Υφαντίδης

Γεννήθηκε το 1976 στην Αθήνα. Μεγάλωσε μέσα σε μία οικογένεια με ανεπτυγμένη μουσική παράδοση, όπου το άκουσμα της ποντιακής λύρας ήταν πολύ έντονο· ο παππούς του έπαιζε κι ο ίδιος λύρα.

Στα επτά του χρόνια ξεκίνησε τις μουσικές σπουδές του στο Ελληνικό Ωδείο Αθηνών και σε άλλα ωδεία. Μέχρι τα δεκαπέντε του ασχολήθηκε με το μπουζούκι. Το 1991 έγινε η πρώτη επαφή του με την ποντιακή παράδοση, όταν μπήκε για δύο χρόνια στο χορευτικό του Συλλόγου Ποντίων Αγίας Βαρβάρας «Ο Φάρος». Την επόμενη χρονιά ξεκίνησε μαθήματα λύρας στο Σύλλογο Ποντίων Κορυδαλλού «Εύξεινος Πόντος» με δάσκαλο τον Γιώργο Αμαραντίδη, με τον οποίο καλλιέργησε και το ταλέντο του στο τραγούδι.

Στα δεκαεννιά του χρόνια κυκλοφόρησε τον πρώτο του προσωπικό δίσκο με τίτλο Εγώ Ποντιοπούλ’ είμαι τα’ όνομα μ’ έν Ηλία, σε μουσική και στίχους Γιώργου Αμαραντίδη. Εκτός από λύρα παίζει αγγείον και φλογέρα. Άλλες προσωπικές δισκογραφικές δουλειές του είναι οι: Πόντος… οψέ – οσήμερον και πάντα και Αυδές Πόντου.

Έχει λάβει μέρος σε πολλές συναυλίες, εκδηλώσεις συλλόγων, και μουσικές και θεατρικές παραστάσεις, τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό, παίζοντας λύρα και τραγουδώντας. Έχει επίσης συνεργαστεί και συμμετάσχει σε δίσκους πολλών καλλιτεχνών.

Παραδίδει μαθήματα λύρας καθώς και μαθήματα ποντιακής διαλέκτου και μουσικής, ενώ παράλληλα γράφει στίχους και συνθέτει μουσική. Έχει επίσης γράψει μουσικοθεατρικά έργα σχετικά με την ιστορία και τον πολιτισμό του ποντιακού ελληνισμού.

Πηγή: Ηλίας Υφαντίδης

Τραγούδια

Δίσκοι

Βιντεοσκοπημένη η παράσταση που δόθηκε στο Ηρώδειο, στις 11 Οκτωβρίου 2005. Παρουσιάζονται θεατροποιημένα τραγούδια και δρώμενα που σχετίζονται με τον αγροτικό κύκλο. Με αφετηρία το φθινόπωρο, έναρξη του εργατικού και εκκλησιαστικού χρόνου, ταξιδεύει τον θεατή νοητά βοηθώντας τον να  ανακαλύψει όχι μόνο μουσικές αλλά και λατρευτικές παραδόσεις που θεωρούνται λησμονημένες.
Τραγούδια σπάνια και πολύτιμα, τραγουδισμένα παραμύθια με στοιχεία από αρχαίους μύθους. Μέσα από αυτά ο λαός μπόρεσε να ενώσει το πραγματικό με το υπερφυσικό και να αφηγηθεί ιστορίες, συνήθως τραγικές, που ίσως κάποτε συνέβησαν ή θα μπορούσαν να συμβούν, όσο φανταστικές κι αν φαίνονται. Ερμηνείες εκφραστικές από την ίδια τη […]
Μικρασιάτικα τραγούδια με τη Δόμνα Σαμίου. Είκοσι ένα τραγούδια και σκοποί από τη συναυλία-αφιέρωμα στη μούσα του ιστορικού χώρου της Ελληνικής Ανατολής που έγινε στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, στις 8/3/2005. Παραδοσιακά τραγούδια από τα δυτικά παράλια της Μικράς Ασίας, την Προποντίδα, την Κωνσταντινούπολη, τον Πόντο και την Καππαδοκία.
Στον πλούτο της λαϊκής ποίησης έχουν αποτυπωθεί η απεραντοσύνη της θάλασσας,  όλες οι εκφάνσεις της ναυτικής μας παράδοσης, οι αρετές, οι αξίες και η γοητεία της ναυτοσύνης, όπως αποδεικνύει θαυμάσια αυτή τη συλλογή.  Είκοσι οκτώ τραγούδια και τρεις οργανικοί σκοποί αποτυπώνουν τον τρόπο που τραγούδησε ο κατεξοχήν θαλασσινός λαός μας […]
Με τα τραγούδια αυτής της συλλογής η Δόμνα θέλησε να θυμίσει πως στα παλιότερα χρόνια η φύση ήταν αντικείμενο λατρείας και δέους για τον άνθρωπο κι όχι στόχος καταστρεπτικής μανίας. Η λαϊκή φυσιολατρία των δημοτικών τραγουδιών δεν έχει σχέση με καμιά ρομαντική νοσταλγία: αποτελεί απαύγασμα της ίδιας της ζωής και […]
Ανέκδοτη συλλογή με τριάντα τέσσερα παραδοσιακά τραγούδια και σκοπούς για τη «χαρά», τη νύφη, τον γαμπρό, τους κουμπάρους και όλους τους καλεσμένους.
Τριάντα τραγούδια με κεντρικό άξονα τον Διγενή αφηγούνται ιστορίες ηρώων, γενναίων και ακατανίκητων πολεμιστών, αρχόντων ή στρατιωτών, εμπνευσμένες από τις λαϊκές προφορικές παραδόσεις. Τραγούδια από παντού της ελληνικής γης, μακροσκελή, με απολύτως τεκμηριωμένη την ιστορία και την εκτέλεσή τους. Μια δουλειά που η Δόμνα ετοίμαζε για χρόνια, με αγάπη και […]

Συναυλίες

Τραγούδια και δρώμενα ακολουθώντας την πορεία του κύκλου του χρόνου. Με αρχή το φθινόπωρο, που σηματοδοτεί την έναρξη του εργατικού αλλά και του εκκλησιαστικού χρόνου, αναπαράσταση του τρύγου, δρώμενα του Δωδεκαημέρου, ανοιξιάτικες γιορτές, έθιμα του Aϊ-Γιάννη του Κλήδονα και πανηγυρικές θερινές εκδηλώσεις.
Αφιέρωμα στη μούσα του ιστορικού χώρου της Ελληνικής Ανατολής. Παραδοσιακά τραγούδια από τα δυτικά παράλια της Μικράς Ασίας, την Προποντίδα, την Κωνσταντινούπολη, τον Πόντο και την Καππαδοκία και δυο βυζαντινοί ύμνοι από τη μουσική παράδοση της ορθόδοξης Εκκλησίας. Μουσική ποικιλία που δεν είναι άθροισμα ετερογενών ιδιωμάτων, αλλά αντιθέτως παρουσιάζει κοινά […]