Γιάννης Παρίσης

Ζωντανή ηχογράφηση της συναυλίας-δώρου του Μεγάρου Μουσικής στα εβδομηκοστά γενέθλια της Δόμνας Σαμίου τον Οκτώβριο του 1998. Στο πρόγραμμα, τραγούδια λιγότερο γνωστά, στην πλειονότητά τους αργά και αφηγηματικά, που η Δόμνα αγαπούσε ιδιαίτερα. Ανάμεσα στους καλεσμένους της,  φίλοι και συνεργάτες, όπως  η Ελευθερία Αρβανιτάκη, ο Λυκούργος Αγγελόπουλος, ο Διονύσης Σαββόπουλος […]

Κάλαντα ευχές και παινέματα των Χριστουγέννων, της Πρωτοχρονιάς και των Φώτων. Άλλα λιγότερο κι άλλα περισσότερο γνωστά που προέρχονται από διάφορες περιοχές της Ελλάδας (2011).

Μια συλλογή που απευθύνεται στα παιδιά αλλά αποτελεί και βοήθημα σε όσους θέλουν να τους προσφέρουν ερεθίσματα από έναν κόσμο που χάνεται.

Τραγούδια σπάνια και πολύτιμα, τραγουδισμένα παραμύθια με στοιχεία από αρχαίους μύθους. Μέσα από αυτά ο λαός μπόρεσε να ενώσει το πραγματικό με το υπερφυσικό και να αφηγηθεί ιστορίες, συνήθως τραγικές, που ίσως κάποτε συνέβησαν ή θα μπορούσαν να συμβούν.

Η πρώτη επικοινωνία της Δόμνας με τα παιδιά, πραγματοποίηση της παλιάς της επιθυμίας να φτάσουν τα δημοτικά τραγούδια στ’ αυτιά των παιδιών -της πόλης κυρίως. Δεκαέξι παραδοσιακά τραγούδια με εύκολες μελωδίες, χαρούμενους ρυθμούς και ωραίους στίχους. Ορισμένα, όπως η «Περπερούνα», το «Χελιδόνισμα» ή τα «Κάλαντα» είναι ούτως ή άλλως τραγούδια […]

Προϊόν μιας «αλλιώτικης» συνεργασίας. Ύστερα από προσωπική πρόσκληση, η Δόμνα κυκλοφορεί στο Σείριο του Μάνου Χατζιδάκι αυτή τη συλλογή με κομμάτια που, καθώς σημειώνει η ίδια στο προσεγμένο εσώφυλλο, «είναι η πρώτη φορά που κυκλοφορούν σε δίσκο». Τον ευχαριστεί που της «έδωσε την ευκαιρία και την ελευθερία να παρουσιάσει αυτό […]

Αυτός ο δίσκος είναι ίσως το καλύτερο κλειδί για να κατανοήσει κανείς το βαθύτερο νόημα της ελληνικής πασχαλιάς, αφού συγκεντρώνει πολλά έθιμα της συγκεκριμένης εποχής του χρόνου, μαζί με τα τραγούδια και τα μουσικά κομμάτια που τα συνοδεύουν.

Σίτος, οίνος, έλαιον Ο ἐξανατέλλων χόρτον τοῖς κτήνεσι καὶ χλόην τῇ δουλείᾳ τῶν ἀνθρώπων τοῦ ἐξαγαγεῖν ἄρτον ἐκ τῆς γῆς· καὶ οἶνος εὐφραίνει καρδίαν ἀνθρώπου τοῦ ἱλαρῦναι πρόσωπον ἐν ἐλαίῳ, καὶ ἄρτος καρδίαν ἀνθρώπου στηρίζει (Ψαλμός 104, στ. 15)

Είκοσι οκτώ τραγούδια και τρεις οργανικοί σκοποί αποτυπώνουν τον τρόπο που τραγούδησε ο κατεξοχήν θαλασσινός λαός μας τη θάλασσα των πειρασμών, του κινδύνου, του κάλλους, της γαλήνης αλλά και του χαμού.

Η λαϊκή φυσιολατρία των δημοτικών τραγουδιών δεν έχει σχέση με καμιά ρομαντική νοσταλγία: αποτελεί απαύγασμα της ίδιας της ζωής και της καθημερινής εμπειρίας, για αυτό και μπορεί να εκφράζεται με τόσο ποιητικό τρόπο.