Αμαλία Παπαστεφάνου

Τραγουδίστρια Δωδεκανησιακών και Μικρασιάτικων τραγουδιών, η Αμαλία Παπαστεφάνου (το γένος Χριστοδουλάκη) γεννήθηκε στη Ρόδο από γονείς πρόσφυγες από τη Μικρά Ασία.

Ξεκίνησε να τραγουδά ήδη από τα εφηβικά της χρόνια: από πολύ μικρή, ο πατέρας της τη συνόδευε σε ονομαστικές γιορτές και οικογενειακές συγκεντρώσεις στο νησί, όπου την παρότρυνε να τραγουδήσει. Αργότερα, τη δεκαετία του ’50, άρχισε να εμφανίζεται στον Ραδιοφωνικό Σταθμό Ρόδου, ενώ κατόπιν μετακόμισε στην Αθήνα και τραγούδησε στο Τμήμα Παραδοσιακής Μουσικής του Εθνικού Ιδρύματος Ραδιοφωνίας (EIΡ), όπου δούλευε η Δόμνα Σαμίου.

Τη δεκαετία του ’60 συνεργάστηκε με την εταιρεία Fidelity, υπό την επιμέλεια της Δόμνας Σαμίου, και ηχογράφησε δίσκους 45 στροφών με τραγούδια από τα Δωδεκάνησα, που έφεραν κυρίως νησιώτικο, μικρασιάτικο και προσφυγικό ρεπερτόριο. Το έργο της θεωρείται ότι άνοιξε τον δρόμο ώστε τα νησιώτικα και μικρασιάτικα τραγούδια να αποκτήσουν ευρύτερη προβολή σε ολόκληρη την Ελλάδα. 

Το 1967 παντρεύτηκε τον ομογενή Παναγιώτη Παπαστεφάνου και μετανάστευσε στις ΗΠΑ· εκεί συνέχισε να τραγουδά σε εκδηλώσεις της ομογένειας, σε χοροεσπερίδες και πολιτιστικές συγκεντρώσεις, φέρνοντας μαζί της το νησιώτικο και προσφυγικό ρεπερτόριο. Η φωνή της και οι ερμηνείες της απέκτησαν μεγάλη απήχηση: χαρακτηρίστηκε «το αηδόνι της Δωδεκανήσου».

 

Τραγούδια

Δίσκοι

Τραγούδια που κυκλοφόρησαν σε δίσκους 45 στροφών, την περίοδο 1959-1969, σε μουσική επιμέλεια Δόμνας Σαμίου.
Εμπλουτισμένη επανέκδοση του LP "Ξενιτεμένο μου πουλί" που κυκλοφόρησε στη Σουηδία το 1980 από την Caprice Records. Περιέχει 9 επιπλέον τραγούδια από τη δισκοθήκη και το αρχείο του Συλλόγου και αναλυτικά σχόλια για την ελληνική παραδοσιακή μουσική και τη Δόμνα Σαμίου.
Επανέκδοση 127 παραδοσιακών τραγουδιών από όλη την Ελλάδα που πρωτοκυκλοφόρησαν σε δίσκους 45 στροφών την περίοδο 1959 – 1969. Η επιμέλεια των τραγουδιών έγινε από τη Δόμνα Σαμίου και ο Γιώργος Τσάμπρας επιμελήθηκε την έκδοση.
Είκοσι οκτώ τραγούδια και τρεις οργανικοί σκοποί αποτυπώνουν τον τρόπο που τραγούδησε ο κατεξοχήν θαλασσινός λαός μας τη θάλασσα των πειρασμών, του κινδύνου, του κάλλους, της γαλήνης αλλά και του χαμού.