H αγάπη μου παντρέ- λέει παντρεύεται και παίρνει τον εχθρό μου δεν τό ’χω πως παντρεύεται άιντε δεν τό ’χω πως παντρεύεται και παίρνει τον εχθρό μου μον’ τό ’χω πως με κάλεσε τα στέφανα ν’ αλλάξω. Παπά μ’ αν είσαι χριστιανός και ξέρεις απ’ αγάπη, πάρε παπά μ’ τα στέφανα και βάλτα στην κουμπάρα [...]
Τέσσερα τσαι τέσσερα γίνονται οκτώ, τέσσερα παλικάρκα πάσι στον πόλεμο. Στον δρόμον που πηαίνασι μα επεινάσασι τσι εκάτσασιν να φάσιν τσαι εδιφάσασιν. Γυρεύκουν να βρουν βρύσην απάνω στο βουνόν τσι ήβρασιν έναν λάκκον των εκατόν οργιών. Ερίξαν το λαχνίν τους ποιος έν’ να κατεβεί τσαι έπεσεν η μοίρα πα’ στο [...]
Τα κουρί- μπρε, μπρε, μπρε, τα κουρίτσια τα καημένα τα κουρίτσια τα καημένα τα ’δωκι ο Θιος μια χάρη παρακάτ’ απ’ του ζουνάρι, παραπάν’ απού του γόνα. Παραπάν’ απού του γόνα έχουν μια χρυσή τρυγόνα όταν κάθουντι γιλάει κι όταν σ’κώνουντι σφαλνάει. Κάθουμι κι γουνατίζου, την κουμπούρα μου γιουμίζου να [...]
Το μοιρολόι που παίζει εδώ το κλαρίνο είναι μια θρηνητική μελωδία: οι παραδοσιακοί Ηπειρώτες οργανοπαίχτες αρέσκονται να μιμούνται τη φωνή των γυναικών που θρηνούν τους νεκρούς τους με τον παραδοσιακό τρόπο.
Ώρα ’ναι για τη γειτονιά και για την πατινάδα Και για το πέρα μαχαλά, πό ’χει τη νοστιμάδα Άιντε κι ας είν’ η στράτα μας τριαντάφ’λο ανοιμένο ας είν’ και η αγάπη μας σεντούκι κλειδωμένο
Ανάθεμά σε Σμύρνη, τη σκάλα π’ άνοιξες που ήλθε το πουλί μου και με τ’ αφάνισες Ο ξένος απ’ τα ξένα, ποτέ δε γύρισε βασιλικός π’ ανθίζει, κανείς δε μύρισε Θεέ δε με λυπάσαι, καρδιά που ράγισε το Χάρο στείλε μού τον, την πόρτα σφράγισε Γράφω χαρτί σε στέλνω, με [...]
Αχ! εδώ πέρα κι αντίπερα, στου Μαυριανού τ’ αλώνια αχ! εκεί οι δώδεκα λιχνούν, οι δέκα συνεμπάζουν αχ! και μια μικρή μελαχρινή τ’ αλώνι εφροκάλει Αχ! η μάνα της τηνε λαλεί, η μάνα της της λέγει: «Έβγα κόρ’ απ’ το κουρνιαχτό, έβγα κι από τον ήλιο» «Εγώ τον ήλιο θέλω [...]
Μια μάνα πού ’χε δυο παιδιά, στον πόλεμο σταλμένα Πες της να μην τα καρτερεί, να μην τα περιμένει Και κείνα ψάρια βγάζουνε στης Αρμενιάς τον κάμπο Και η Αρμενιά κατέβασε δέντρα ξεριζωμένα Κατέβασε και μια μηλιά με μήλα φορτωμένη Κι απάνω στην κορφίτσα της δυο αδέρφια αγκαλιασμένα «Βάστ’ αδερφέ [...]
Του Χατζηγιαννάκ’ η κόρη απ’ τα Γιάννινα –το Λενάκι μ’ Κάθε Κυριακήν αλλάζει και στολίζεται Και στο παναθύρι βγαίνει και γυαλίζεται Και ο αγαπά περνάει και την χαιρετά Μήλο κόκκινο την ρίχνει, δεν το δέχεται Μάλαμα κι ασήμι ρίχνει, χαμογέλασε
Εψές λιανοψιχάλιζε κι εγώ παρατραγούδουν Την παίρνει αγέρας τη λαλιά σ’ δρακοσπηλιά την πάγει Τα ξύπνησε τα εννιά χωριά τα δώδεκα καστέλια Ξύπνησε και το δράκοντα όπου γλυκά κοιμούντο «Ποιος είν’ αυτός ποιος είναι κειός που τραγουδεί τη νύχτα και δεν φοβάται δράκοντα και δεν τρομάζει λιόντα; Για ψεύτης εν’ [...]
Τί να την κα –Λένη Ελενιώ τί να την κάμω μια καρδιά, ήθελα να ’χω κι άλλη Η μια να ’ναι για το σεβντά κι η άλλη για τη ζάλη Μόνον σε μένα δόθηκε αυτή η αδικία Η μια καρδιά να ’ναι ζεστή κι η άλλη να ’ναι κρύα
Νάτ’ η Πατρώνα πό ’ρχεται, νάτη που κατεβαίνει Απ’ το φλωρί δε φαίνεται κι απ’ το μαργαριτάρι Πέντε πασιάδες την κρατούν και δέκα γιανιτσάροι Κι ατός ο γιανιτσάραγας κρατεί την απ’ το χέρι
Πάλ’ ήρθει πάλι πρόβαλε η βέργα η ασημένια Διπλά μας εχαιρέτησε, η μαργαριταρένια Σήμερα μες στην εκκλησιά, ανάψαν δυο λαμπάδες Στον ουρανό βγήκαν φωτιές, στη γης οι νοστιμάδες
Κάμω να σ’ αλησμονήσω, μα η καρδιά μου με πονεί Σύ σ’ η πρώτη μου αγάπη, σύ ’σαι η παντοτινή Κάμω χάζι να σε βλέπω την ημέρα μια φορά Για να παίρνει ο νους μου αέρα κι η καρδιά παρηγοριά Απεφάσισα τα μαύρα να φορώ παντοτινά και να κλαίω μέρα-νύχτα, [...]
Σε αγαπώ –τσάτσα Μαριγώ– πουλάκι μου μα τί μπορώ να κάμω –το σαμπουρλόμ πλομ Πού ’ναι η θάλασσα πλατειά και δεν μπορώ να δράμω Σ’ αγάπησα πουλάκι μου και ηύρα τον μπελά μου Να ησυχάσω δεν μπορώ μια μέρα στον οντά μου
Καλημερίζω δυο ψυχές, μάνα και θυγατέρα Η μάνα είναι πέρδικα και η κόρη περιστέρα Ο έρωτας κι ο δαίμονας γενήκανε συντέκνοι Με βάλανε κι εμέ στη μέσ’ και μάθαινα την τέχνη
Ούτε στην Πόλη ούτε στην Ασία / άλλην δεν είδα σαν την Ασπασία Μαύρα έχει μάτια και μεγάλα / ζυ- βρε ζυμωμένα με μέλι και με γάλα Έχω Ασπασία ένα καΐκι / να σιργιανάμε στη Σαλονίκη Έχω Ασπασία ένα παπόρι / να σιργιανάμε Σμύρνη και Πόλη
Καταμεσιός στη θάλασσα πύργος θεμελιωμένος πύργος και σιδηρόπυργος, μολύβι σκεπασμένος Και μέσα κόρη κάθονταν, και τα φλωριά ’ρμαθιάζει αρμάθιαζε, ξαρμάθιαζε, εννιά αρμάθες φτιάνει Τες πέντε βάζει στο λαιμό, τες τέσσερις στα χέρια στο παραθύρι πρόβαλε, τον ήλιο κουβεντιάζει Για έβγα ήλιε μ’ για να βγω, για λάμψε για να λάμψω [...]
Μάθετε τί έχει γίνει, το Κουρμπέτ’ πήρε γιαγκίνι κάγηκε το σταυροδρόμι κι ο Μπουγιούκ Ντερές ακόμη Κάγηκε κι ένα σχολείο, πού ’ταν Παρθεναγωγείο κάγηκε και μια δασκάλα πού ήταν άσπρη σαν το γάλα Σαν της Σμύρνης το γιαγκίνι, στο ντουνιά δεν έχει γίνει Σμύρνη, φτωχομάνα Σμύρνη, πού είν’ η ομορφιά [...]
Ήθελα να σ’ αντάμωνα, να σού ’λεγα καμπόσα κι αν δε σου γύριζα το νου, ας μού ’κοβαν τη γλώσσα μες στα Γιάννενα μια μπαξεβάναινα Έβγα λουλούδι ’πό τη γης και ρόδο ’πό τ’ αγκάθι Έβγα και συ μελαχρινή, που μ’ έβανες στα πάθη μες στα Γιάννενα μια μπαξεβάναινα Σαράντα [...]
Όταν γυρίσω και το δω τ’ αγγελοπρόσωπό σου όλοι μεθούν με το κρασί και ’γώ με τον καϋμό σου Περικαλώ σε μάτια μου σε βάνω και μετάνοια σα δε γυρίζεις να με δεις από την περηφάνια Μωρή στρογγυλοπρόσωπη, νεραντζομαγουλάτη ποιο παλικάρι να σε δει, να μη σε κάνει μάτι; Ξύπνα [...]
Δεν ήσουν συ που μού ’λεγες –μαργαριταρένια μου «να γίνεις να σε πάρω» Άντε καλέ μάνα ’γάπα με και μένα κούνει καλέ μάνα το παιδί για μένα Και τώρα γύρισες και λες –μαργαριταρένια μου «πού σ’ είδα πού σε ξέρω;» Άντε καλέ μάνα ’γάπα με και μένα κούνει καλέ μάνα [...]
Αρχήν αρχήν τα κάλαντα κι αρχήν στο χρόνο Τα πουλιά λαλούν και τα δόντϊα1 κράζουν Αγιός Βασίλ, καλό ζευγάρι λάμπει2 Καλόν κι ευλογημένον είναι η αφέντη μ’ Είν’ το γυνί του δυνατό, τ’ αλέτιρό3 τ’ καινούργιο Είν’ το γυνί στο γούρσο4 βουτημένο Τα ζεβίλια5 στο Παράδεισο κλωνάρι Είν’ το ζευλοδότα6 [...]
Παρακαλώ σε, Παναγιά, προσκυνούμεν σε, Θέ μου Να μας χαρέσεις τα κλειδιά και τ’ ανεχτήρια ’ντάματ’1 Ν’ ανοίξωμε Χριστού τούϊ θυρ’, να διούμεν μέσα τί έχ’ Καθούτανε κι Αϊ-Θόδωρος κι Αϊ-Στρατήγος ’ντάματ’ Και ζύγιζαν τ’ αμαρτωλούς με τό ’νουμά τους ’ντάματ’ Αμαρτωλοί στην κόλαση, στάϊ πίσα στάϊ βατράνια2 Τραχιά τραχιά, [...]
