00:00
Κι ο Διγενής, ντιλμπέριμ ιμάν, κι ο Διγενής ψυχομαχάει,
τα δυο μου μάτια, κι ο Διγενής πιθαίνει,
μαύρα είν’ τα μάτια, κι ο Διγενής πιθαίνει.
Όσοι άρχοντες κι αν τ’ άκουσαν, όλοι τρέχουν και πάνε·
με μήλα, με δαμάσκηνα, με δροσερό σταφύλι.
Στ’ν κάλ’ στην καλή του λάλησι και στην καλή του λέει:
– Βγάλε, καλή μ’, γλυκό κρασί, κέρασε τσ’ αρχοντάδες.
– Κι εγώ κρασί σας έβγαλα, κεράστε μαναχοί σας.
– Δεν ήρθαμε για φάει, για πιει, να φάμι και να πιούμι.
Μόν’ ήρθαμι για την καλή σ’ για τ’ν αρραβωνιαστ’κιά σου.
– Αν ήρθατι για την καλή μ’ για τ’ν αρραβωνιαστ’κιά μου,
άιντε για να πααίνιτι να πάτε στο καλό σας.
Ο Διγενής Ακρίτας είναι ο ήρωας ενός εκτενούς έπους που γράφτηκε τον 10ο αιώνα και σύντομα έγινε ιδιαίτερα δημοφιλές. Χάρη σε αυτό, το όνομα του γενναίου αυτού Ακρίτα απαντά συχνά σε πολλά από τα τραγούδια του Ακριτικού κύκλου.
Ο ακροατής δεν πρέπει να ξαφνιαστεί από τον εύθυμο, χορευτικό ρυθμό του τραγουδιού που αναφέρεται στον θάνατο του Διγενή· στην Ελλάδα, από την αρχαιότητα, ο θάνατος ενός ήρωα συνοδευόταν συχνά από γιορτές και χορούς.
Άρης Φακίνος (1982)
Ηχογραφήθηκε σε στούντιο το 1982.
