Σιγανά και ταπεινά

Ήταν πριν από λίγα χρόνια, μετά από μια συναυλία μου στη Βενετία όταν, χαλαροί κι ευχαριστημένοι με τους μουσικούς μου, παίζαμε και τραγουδάγαμε, αργά και μελωδικά, τραγούδια μερακλίδικα που σπάνια εντάσσουμε στο ρεπερτόριο των εμφανίσεών μας. Πιστεύουμε ότι ο κόσμος προτιμά τα γρήγορα, χορευτικά ή τα τραγούδια του γλεντιού. Εκείνο το βράδυ, η παρέα των ανθρώπων που έτρωγε κι έπινε μαζί μας ήταν φίλοι από παλιά που είχαν κάνει το ταξίδι μέχρις εκεί για να μας ακούσουν. Έτσι, παίζαμε κι εμείς καθαρά για το κέφι μας, αυτό που ευχαριστούσε πρώτα εμάς, ελπίζοντας ότι θα ευχαριστούσε κι εκείνους. Κάποια στιγμή, μετά από το τραγούδι Μια λυγερή τραγούδησε από την Πάρο, ξαφνιάστηκα πολύ, πρέπει να πω, όταν ο φίλος μου Αλέξανδρος έσκυψε στ’ αυτί μου και ψιθύρισε: «Αν φτιάξεις ένα δίσκο με τέτοια τραγούδια θα σ’ τον πληρώσω εγώ».

Και να που αυτή η πρότασή του υλοποιείται τώρα. Ο δίσκος αυτός έχει έντεκα τραγούδια που μ’ αρέσουνε πολύ, που όταν τα τραγουδώ συγκινούμαι και προέρχονται από διάφορες περιοχές της Ελλάδας, όπως το συνηθίζω στις εκδόσεις μου. Τραγούδια αργά και ήσυχα, μελωδικά και λυπημένα που μιλάνε για τους καημούς της αγάπης, του χωρισμού και της ξενιτιάς. Υπάρχουν και δύο οργανικά κομμάτια: το Βαρύ βρακάδικο από τη Λέσβο, και ο Αυτοσχεδιασμός με τοξωτό ταμπουρά.

Πρέπει να πω ότι όλοι μας, στη διάρκεια της ηχογράφησης, αισθανόμασταν σαν να παίζαμε για το κέφι μας. Ελπίζω ότι αυτή θα είναι και η δική σας εντύπωση ακούγοντας το δίσκο. Κι εύχομαι ότι και ο φίλος μου Αλέξανδρος θα νιώσει το ίδιο. Θέλω να το πω και δημόσια, χάρη σ’ εκείνον τόλμησα να βάλω συγκεντρωμένα όλα μαζί σ’ έναν δίσκο έντεκα από τα πιο αγαπημένα μου τραγούδια.

Αλέξανδρέ μου, σ’ ευχαριστώ θερμά, θερμότατα.

Με όλη μου την αγάπη,
Δόμνα (2008)